بهراد سعادتی / شعر پاییز آمد

پاییز امد…
شب بازهم سلامت میدهد…
مار سیاه رنگ شب میخزد گوشه دنج تنهاییت…
و گاهی …
چشمانت را رقص باران های بی موقع پاییز میرباید…

سرت را سینه دفترچه خاطراتت…
و ایینه نیم قد همیشه بیدار…
مینشیند به تماشای تو…
صدا ها میروند به قبرستان …
خواب چشمان مردمان شهر را میرباید..
و تو میمانی و ضربان قلب..
ساعت روی دیوار…

کلاع ها هم میخوابند..
و تو هنوز همچون شعله ای ..
زیر خاکستر خاطرات…
بیداری..
نه سیگار هایت را دار بزن..
نه کبریت هایت را اتش…
نه شعر هایت را ..
کفن پیچ کاغذها..
فقط ببند..

ان دو پلک خسته از جنگیدن را..!
خودت را به خواب بزن..
و هذیان های اشفته مغزت را..
بگدار داخل گاو صندوق سلول های خاکستری مغزت..
شاید فردا از راه نرسد..
هیچ برگی از شاخه ای دل نکند..

هیچ مردی عاشق چشمان پاییزی
بانویی نشود..
و تو همچنان بخوابی …
ارام..
همچون من..
در یک شب گرم شهریوری..
بدون ترس از باران…
شاید مثل من که شب را ..
به تور کشیده ام..

شاعر : بهراد سعادتی