حسین منزوی / دیری است دلم در به در و خانه به خانه

حسین منزوی :

دیری است دلم در به در و خانه به خانه
تا کی، به که یابد ز تو ای عشق نشانه
 
دانی که چه ئی از پس این در به دری ها؟
خواب سحری در پی کابوس شبانه
 
از خون دلم بر ورق جان کلماتی است
پیکی که دلم سوی تو کرده است روانه
 
با شور تو، خون می زند از سینه برونم
چون ساقه که بشکافدش از پوست، جوانه
 
خواهم که چو ققنوس بسوزم به لهیبت
چون میکشی ای آتش خوش سوز زبانه
 
تا بگذرم از صافی بی غشّ، تو خوش باد
بیگانه شدن از همگان جز تو یگانه
 
من دانم و تو، ای زده قُفلی به دهانم !
آن قصّه که ز اغیار شنیدیّ و زمانه
 
بارت که فلک نیز نیارست کشیدن
من می برم ای عشق سبک بار به خانه.
 
#حسین_منزوی