مولانا بی نظیر است !

يك پروفسور فرانسوی در جشن بازنشستگی اش در دانشگاه سوربن فرانسه چنین گفت :  

من عمرم را وقف ادبیات فارسی ایرانی کردم  و برای اینکه به شما اساتید و روشنفکران جهان توضیح دهم که این ادبیات عجیب چیست ، چاره ای ندارم جز اینکه به مقایسه بپردازم و بگویم که ادبیات فارسی بر چهار ستون اصلی استوار است :  

 #فردوسی ، #سعدی ، #حافظ و #مولانا .  

فردوسی ، هم سنگ و همتای هومر یونانی است و برتر از او .

سعدی ، آناتول فرانس فیلسوف را به یاد ما می آورد و داناتر از او .

حافظ با گوته ی آلمانى قابل قیاس است ، که او خود را ، شاگرد حافظ و زنده به نسیمی که از جهان او به مشامش رسیده ، میشمارد .

اما مولانا ، در جهان هیچ چهره ای را نیافتم ، که بتوانم مولانا را به او تشبیه کنم ،  او یگانه است و یگانه باقی خواهد ماند ، او فقط شاعر نیست ، بلکه بیشتر جامعه شناس است و روانشناسی کامل ، که ذات بشر و خداوند را دقیق می شناسد ، قدر او را بدانید و به وسیله ی او خود و خدا را بشناسید .  

 من اگر تا پایان عمرم دیگر حرفی نزنم ، همین شعر برای همیشه کافی است :  

باران که شدى مپرس ، اين خانه کيست  
سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست  

باران که شدى،  پياله ها را نشمار  
جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست  

باران! تو که از پيش خدا مى آیی !  
توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست   

بر درگه او چونکه بيفتند به خاک  
شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست  

با سوره ى دل، اگر خدا را خواندى  
حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست  

از قدرت حق، هر چه گرفتند به کار  
در خلقت حق، رستم و مورانه يکيست  

گر درک کنى، خودت خدا را بينى  
درکش نکنى، کعبه و بتخانه يکيست

مولانا