محمد علی رضاپور / ترانه، خانه ندارد. بخوان ترانه سرا!

ترانه،' target='_blank' href='/posts/'>ترانه، خانه ندارد. بخوان ترانه سرا!
بخوان ترانه ی این دخترِ بدونِ سرا


ترانه، خانه ندارد. چه کار باید کرد؟
دلی شبانه ندارد. چه کار باید کرد؟

شبانه، جوجه ی ناآشنا به بال زدن
چو آشیانه ندارد، چه کار باید کرد؟

ترانه: کودکِ شبگردِ کوچه های دراز
دری، نشانه ندارد. چه کار باید کرد؟

ترانه، زلفِ پریشان به دست باد نداد
نظر به شانه ندارد. چه کار باید کرد؟

ترانه: این که به من شعر تازه می بخشد
خودش ترانه ندارد. چه کار باید کرد؟

آهای مجلسیان! این که خانه ی مردم
ترانه خانه ندارد، چه کار باید کرد؟


ترانه، خانه ندارد. غزل نخواهم گفت
و تا به نان نرسد، از عسل نخواهم گفت

بیا ترانه ی من! من غزل نمی خواهم
به جز ترانه ی شیرین عسل نخواهم گفت.

بهترین شعرهایی که خوانده ام...