شعر زلال در وصف معلم

ای معلّم ای عزیز
ای همیشه با جهالت در ستیز
روزگارت آفتابی باد و دنیایت زلال
تا قلم شد دست تو از تیغ، تیز
گشت تاریکی مریض
*
روشنی دادی مرا
تربیت کردی در آبادی مرا
با سه بخش «آ» و«زا» و«دی» گشودم بال و پر
دادی آندم درس آزادی مرا
یک جهان شادی مرا
*
خانه ات آباد باد
از تو هرعصر و زمانی یاد باد
ای معلّم ای چـراغ زندگانی و وجـود
غصّه هایت یک به یک برباد باد
بر تو از حق داد باد
*
شادمان باشی تو را
محترم در هر زمان باشی تو را
ای معلّم ، ای جهانی پُـر ز لذّتهای تـو
در مقام عارفان باشی تو را
جاودان باشی تو را