چند سروش کوتاه از محمد علی رضاپور

1-
رنج دادی مرا به ناوکِ ناز/

رنج هایی که سالیان دراز .../

گفته ام بارها؛ بگویم باز:/

" دست من نیست؛ دوستت دارم."//

2-
چشمم آن قدر سوی ابرو نیست/

اشتیاقش به زلف و گیسو نیست/

روی او جز به عشق، نیکو نیست/

بیدلِ آن دلِ دل اندیش ام.//

3-
دل به دریا، چو قایق ای، انگار/

مثل قوهای عاشق ای، انگار/

مثل برگ شقایق ای، انگار/

اشتیاق دقایق ای، انگار/

ای نگار! عشق عشق عشق ای، تو.//

4-
با دلم بد نموده ای چندین/

شده ام از تو بارها غمگین/

باز هم دوست دارمت به یقین/

سینه ام سنگ پای قزوین است.//

5-
دوست دارم ترانه خوان بشوم/

محرمِ روحِ این و آن بشوم/

همدمِ جانِ عاشقان بشوم/

دم به دم، در دلی، بیان بشوم/

این چنین، ذکر جاودان بشوم:/

" زنده باد عشق." //


پی نوشت :
( سروش، قالبی تازه و توانمند در سرایش پارسی و تا حدود زیادی جامع قالب های دوبیتی، رباعی و سه گانی و

پلی ست میان شعر سنتی و شعر نو)