شعر در سبک زلال / دادا بیلوردی

شعر در سبک زلال از استاد دادا بیلوردی
.
چه خاکی بر سرم کردی؟
.
.
گهی چون نورم و گه خاک
گهی آرام هستم گاه وحشتناک
خدایا این چه حالی هست در اوجِ پریشانی؟!
تو شاید با منی امّا که من غمناک
تو را می جویم از افلاک
*
چه خاکی بر سرم کردی،
که آوردی مرا عاشقترم کردی ؟!
کمی نیروی شهوت ریختی مخفی به جامِ من
و دل، سرمست با نفسِ خرم کردی
به دنیا نوکرم کردی
*
کنون آواره می گردم
به دردی که تو دادی چاره می گردم
خودت گفتی که کامل آفریدی جانِ ما لیکن
نمی دانم چرا صدپاره می گردم
به سنگِ خاره می گردم
*
دگر از من چه می خواهی،
به جز آوارگی و حسرت و آهی؟!
تو از این زنده بودن های اجباری خبر داری؟!
تو از عشقِ دادا امروز آگاهی ؟!
چرا پس نیستش راهی؟!
*
مرا بر خویش برگردان
نمی خواهم که باشم آدم و انسان
اگر من هستم از انوارِ نامحدودِ تو ، اینک
در اوجِ لذّتِ عشقت مرا بستان
گذشتم از دل و از جان