راه شب / عاکف خراسانی

راه شب / عاکف خراسانی

بلور ماه بر آمد به سقف شیشه ی شب

چه دلکش است خدایا طلوع بیشه ی شب

بساط دشت سفید از حریر مهتاب است

همیشه نیست سیاهی طریق و پیشه ی شب

ز غنچه‌های ستاره که بر درخت شب است

عیان شود که به نور است عمق ریشه ی شب

دوباره همهمه ی زندگان فروکش کرد

کنون تویی و سکوت و ره همیشه ی شب

سخن مگوی که گویی به خواب شیرین رفت

ز سمت کوه نیامد صدای تیشه ی شب