ای فتنه ی چنگیزی و ای خشمِ هلاکو
پس شمه ای از چشمه ی آرامش تو کو؟
انگار مغول سمتِ نشابور وزیده است
می تازی وخون می چکد از باره وبارو
با خشم وهیاهوی تو آیینه تَرَک خورد
سرمایه ی توچیست بجز خشم و هیاهو؟!
ازابروی پُرپیچ وخمت باک ندارند
خُنیای خطر نیست دراین گله ی آهو
یک قافله مانده است به امّید تو بیدار
سوسو بزن ای ماه میانِ شبِ گیسو
برگُستره ی شرقیِ این دشتِ شقایق
این قافله تاصبحِ قیامت زده اردو
خواهی اگراز چاهِ اسارت بگریزی
بیرون بزن ای ماه ازاین قلعه ی جادو!
برچسب : نویسنده : jeyhoon20a بازدید : 37