شعری از زنده یاد نجمه زارع

تمام عمر من انگار در غم و درد است

مرا غروب تو صد سال پیرتر کرده است

تمام خاطره‌ها پیش روی چشم منند

زبان گشوده به تکرار: او چه نامرد است

ـ بیا و پاره کن این نامه را نمی‌بینی؟

دو سال می‌شود او نامه‌ای نیاورده است…؟

همیشه گفته‌ام اما نمی‌شود انگار

دل تو سخت مرا پایبند خود کرده است

تمام می‌شود این قصه آه حرف بزن

فقط نپرس که «لیلی زن است یا مرد است!!»

زنده یاد نجمه زارع